Jam jest chłop prosty.

Ludzie na siłę szukają drugiego dna. I trzeciego. I piątego też. A Kobiety to już zwłaszcza. Nie można tak po prostu, powiedzieć?

Idę się przejść. OK. Dla mnie to znaczy, że idę się przejść. A dla kobiety to nie było stwierdzenie. To było pytanie „czy przejdziesz się ze mną?”. Mało tego, to nawet nie było pytanie! To raczej pytanio-prośba „czy masz może ochotę na spacer ze mną?”.

Pytanie numer dwa. Czy pytanie o spacer zawiera w sobie gdzieś słowo „romantyczny” ? Ano nie. Więc dlaczego mam wrażenie, że jak pada stwierdzenie „idę na spacer” to nie oznacza, że ONA idzie na spacer, tylko oznacza „masz ochotę na romantyczny spacer ze mną?”.

Ja oczywiście nie rozumiem. Ja – jak to ja, chłop absolutnie prosty – odpowiem „nie ma sprawy, weźmiesz psa?” i co? I foch. Bo ja proszę Ciebie geniuszem mam być i wiedzieć, że na stwierdzenie idę na spacer nie odpowiada się „weź psa” tylko „tak kochanie, pójdę z Tobą na romantyczny spacer po parku”.

Kiedy ja mówię „idę się przejechać”. To nie oznacza nic więcej ponad to, że mam ochotę wsiąść w samochód i wyjechać na autostradę przed siebie. Albowiem jeździć renatą uwielbiam. Natomiast moja druga połówka z pewnością snuje już domysły o co też może mi chodzić. Otóż – o nic. Po prostu chciałem się przejechać.

Z drugiej jednak strony, gdyby świat byłby tak cudownie prosty jak chciałbym, żeby był to:

a) byłoby nudno

b) ludzie by się pozabijali

Coś w tym w sumie jest. Nawet jak twoje domysły są błędne to jednak są i błądzisz w bezpiecznych granicach swojego umysłu. Wolimy wiedzieć, że ktoś chce nas wyciągnąć na spacer, a nie słyszeć, że  chce się przejść. Wolimy słyszeć, że fajnie by było jakbyśmy gdzieś razem pojechali a nie słyszeć, że on po prostu chce wyjść. I tak dalej, i tak dalej.

Suma summarum – wtorkowe rozważania na temat istoty rozmowy oraz trzeciego i piątego dnia uważam za zakończone. Tak po prostu. Bez drugiego i piątego dna.